Ålesund & Hjølandsfjord

Ålesund ligt op een schiereiland in de vorm van een grote vishaak. Tja, wie gelooft in toeval: de 20.000 inwoners zijn praktisch allemaal betrokken bij de visserij (geen uitzondering t.o.v. veel andere kustdorpjes/-stadjes in Noorwegen) en bezitten de allergrootste kabeljauw-vloot van Noorwegen!
Het tweede opvallende aan Ålesund is dat na een grote brand in 1904 het volledig herbouwd is en dat met duidelijke voorliefde voor de Jugendstilstijl; en nog altijd zichtbaar. Best veel moois te zien dus al staat het ver af van het oorspronkelijke (middeleeuwse) Ålesund.
Ålesund hebben we vandaag twee keer aangedaan, vanmorgen, maar toen konden we maar drie kwartier max van boord en nu, om kwart over vijf twee uur.
Alles, maar werkelijk àlles hier in Noorwegen 'staat op stand wintertijd'. Wel grappig, en ook eigenlijk niet lekker, wanneer je vanuit de 'Indian Summer behind the Dykes' komt. Enige overgang had ik verwacht, maar jongens.......wintertijd is bij jullie hier toch diep onder nul, veel ijs en sneeuw? Nou, hier ook een beetje seizoen-vertaging! Dus als je hier om tegen half zes rond stapt is er weinig ander open dan 2 bars/restaurants aan de havenkant. Ja, altijd wel klandizie....
Vanmiddag i.p.v. de Geirangerfjord, hier next door, de Hjørlandsfjord ingevaren: heel mooi, natuurlijk voornamelijk wanneer je 'achterin' komt. Daar ligt mini-gehucht Urke met 45 inwoners (de mini-uitklapfolder bedoeld denk ik voor het grote TUI toerisme spreekt van 53!). We gingen anderhalf uur aan land en werden welkom geheten door iemand zonder bepaalde titulatuur of functionele aanduiding. Nadat er even een paar grappen heen/weer met en door hem waren gemaakt ging 'men' z'n wandeling maken. Ik heb nog een poos met hem staan praten m.n. over 'hoe het nu is om...'. Om te beginnen is het een close gemeenschap en doet zo'n beetje iedereen wat er op enig moment gedaan moet worden, en dus bepaald door de seizoenen. Zijn optreden als gastheer zojuist was dus puur toeval want iedereen doet dat. Het was een leuk gesprek wat eindigde in Urke Down-town's pub. Toen ik dat aanwijsbord opmerkte meldde hij vlot 'If you find it, please come and tell me!'. Fantastische humor. Bovenaan de bergweg die iedereen op-/afliep was niets anders (maar mooi genoeg!) dan een twintigtal huizen en een paar 'fishing cottages for people from the city' te vinden èn een schitterend uitzicht. Na de wandeling zak je dus weer af richting bootsteiger en ja..........veertig meter naast de plek waar deze heer iedereen met kwinkslag en knipoog had ontvangen bleek de (enige uiteraard) 'pub' te zijn: Urke Down-town!
Bij het afscheid nemen heb ik de heer beloofd dat wanneer ik eens in alle rust een boek ga schrijven hij mij mag boeken in één van die cottages.