Dieren,.... en ongedierte

Er is al heel wat gememoreerd over het vele moois dat de fauna hier mij geboen heeft: op Rinca/Komodo naast de fantastische Varanen dus ook herten gezien, slangen (een Cobra zelfs), buffels; natuurlijk het onderwatersprookje wat nooit gaat vervelen: baracuda, poffervis, napoleonvis, lionfish, trompetvis, en heel veel soorten koraalvisjes en niet te vergeten de schildpadden; teveel om op te noemen, maar stuk voor stuk: prachtig!
Maar hier en daar is het toch ook even iets minder prachtig: vanmorgen zag ik ineens uit mijn ooghoek een bijna zwarte rat mijn hotelkamer binnenlopen, toen de deur naar de tuin/zwembad open was! Nee, echt geen eenoudig muisje, maar een echte rat: smerig vind ik dat. En zo heb ik ook op de 2e dag op het zeilschip de Katharina een heuse kakkerlak in mijn douche (ja, het waren echt hutten met eigen douche/WC!) aangetroffen! Ook niet lekker, maar ja je bent in de tropen, dan moet je daar ook weer niet heel erg warm of koud (?!) van worden; de dingen zijn hier nu eenmaal zoals ze zijn. Dat geeft ook wel aan dat je je buiten de gebaande paden begeeft, en dat is dan weer het leuke, toch?
Verder ontzettend veel krekels: in soorten en maten! Nou, ja: alleen grote maten: Large, X-Large en XX-Large. Maar ook vreemde en mooie kleuren: geel en rood b.v..En ook Balalang, een giga-sprinkhaan-achtige, die zie je overal, en soms springen/vliegen ze per ongeluk tegen je op, en dat is dan voor beiden schrikken! Verder zijn de mieren en ook de muggen en ander kruipsel tamelijk groot uitgevallen, maar dat hoort er hier nu eenmaal bij, en verder ongevaarlijk. Volgens mij geen malaria-achtige muggen tegen gekomen, maar dat weet ik pas later.
Wat je niet onder ongedierte moet rekenen, maar misschien moet ik de titel aanpassen, maar wat wel vervelend begint te worden zijn al die mannentjes/ventjes die zich allemaal jou vriend noemen en willen babbelen, maar liever nog, van alles willen verkopen. En aangezien ik in deze contreien best wel opval (postuur, vrouw alleen, toerist) weten ze me altijd prima te vinden. Er is er een, zijn naam is Mohamed (ik onthou ze niet van allemaal, maar deze lukt) en waar ik ook ben in de bebouwde kom van Senggigi (een lange weg van zo'n km of 7 lang), ik hoef maar even uit de bemo (minibusje voor lokaal vervoer) te stappen, of uit de duikschool te komen, of een tafeltje bij een cafe aan de straatkant te hebben, of hij heeft me direct weer in de gaten. Nou heb ik al 2 keer wat bij hem gekocht, en al een keer op zijn aangeven bij een vriendje van hem ook iets gaan doen (eten/drinke, iets kopen, ik weet het niet meer), maar inmiddels is het stadium van kado'tjes geven (van hem aan mij dus) gekomen, waardoor hij ook weer even aan de praat kan blijven. Nou is Mohamed maar een voorbeeld, zo zijn er vele. Echt vervelend wordt het wanneer ik op het strandje bij mijn hotel zit, en dan toch met iemand een babbeltje maak (het hoeft ook niet altijd kopen te zijn), er steeds meer familie, vrienden, buurt- of andere -genoten aanschuiven. Een paar keer heb ik er duidelijk een eind aan gemaakt door op gegeven moment te roepen: This was it for today, thank you very much: mrs Eva is now relaxing. Dat begrijpen ze dan toch wel.
Het wordt de laatste dagen hier in Sengiggi eigenlijk wel veel 'relaxen': veel erop uit ga ik niet. Op Lombok heb ik zeker alles gezien en gedaan wat ik wil. Alleen het snorkelen en duiken houdt mij van tijd tot tijd nog dagdelen 'van de straat' (behalve dan als ik naar het internet-cafe moet). Voor de rest is het zwemmen, in de zon of juuist de schadum liggen en lekker lezen!
De periode van meer dan een maand is zeker niet omgevlogen, zoals Gerry denkt, maar nu de laatste dagen, ook omdat ik niet echt meer plannen maak, loopt het toch wel vlot naar een einde toe. Maar, het is nu zondagmiddag, er is nog een zondagavond, een hele maandag, en een dinsdagochtend te gaan, en reken er maar op dat ik me niet ga vervelen!