meer avonturen: Komodo

Tja, en wat was er allemaal niet nog meer aan belevenissen in dat uiteinde van de gordel van smaragd...
Naar mijn inschatting vooraf, zou ook het meerdaagse bezoek aan de Komodo Eilanden een (of wellicht het) hoogtepunt worden. Deze groep eilanden romt gezamelijk een nationaal beschermd gebied. Zowel qua landschap, maar vooral omdat hier de laatste paar duizend Komodo Vartanen huizen. De 2 hoofdeilanden, beiden onbewoond, op wat rangers en guides na, zijn Komodo Eiland en Rinca, op beiden zijn de Varanen te vinden...... als je geluk hebt! Alhoewel, ze zijn behoorlijk gevaarlijk dus er zullen ook mensen zijn (onder mijn lezers toch niet???) die een ontmoeting met zo'n "Dragon" als geluk beschouwen. Ik dus wel, maar dat is bekend.
Hier in Indonesie worden deze Varanen inderdaad "Dragon" genoemd: draak. Daar hebben ze ook wel wat van weg, alhoewel ik mij draken in soorten, mten, uitvoeringen e.d. kan voorstellen. Het is bekend dat deze monsterlijke dieren een historie van meer dan een miljoen jaar hebben, eigenlijk bijne alle soorten overleven, zoals ook alle dino- en andere saurussen waar zij wel degelijk tijdgenoten van waren. Maar al die verschrikkelijke rampen die anderen hebben doen verdwijnen van deze aardkloot, waren niet van invloed op het voortbestaan van de Komodo Varaan. Gekker nog, de evolutie heeft ook geen enkele invloed op deze dieren gehad: ze zien er (maar dit heb ik van horen zeggen) nog altijd uit zoals in tijden van onze voor- en voorvoorvaderen (de apen dus en eerdere species). Waarom vraagt u zich af: nou, heel simpel: de Komodo Varaan is niet alleen maar groot en sterk maar heeft in zijn speeksel een groot aantal (miljoen+) gemene bacterieen, die voor iedere soort dodelijk zijn. Er onkomt er geeneen aan. Er zijn daardoor dus geen natuurlijke vijanden, en weliswaar teruggetrokken op een paar van deze eilanden en sterk in aantal gekrompen, zij leven "happily ever after".
Ari, onze zeilcruisebaas, weet heel veel van dit gebied en zorgde ervoor dat we 's nachts al voor anker (Bert zal zeggen: ten anker) gingen vlak voor de kust van Rinca en dat we 's morgens om half zeven aanland konden voor een trekking tocht van 3 uur. In de opkomende zon willen de Varanen zich graag opwarmen, zijn nog beperkt actief, en daarmee ook minder agressief en dus beter te benaderen. We kregen een speciale Komodo gids mee, die natuurlijk wel weet waar meer of minder kans is ze te zien te krijgen, er ook speciale oog voor heeft, maar met grote regelmaat ook meldt dat er heel veel mensen komen die ze toch niet te zien krijgen.
Maar het gekozen tijdstip was wel een belangrijke, en ik kan melden dat ik er niet 1, maar 4 (waarvan 3 joekels) gezien heb. De eerste werd al heel snel na aanvang van de wandeling (met geklauter) gespot: in de verte tegen een tegenoverliggende heuvel kroop er een na beneden. Met verrekijker prima te zien, met het blote ook beperkt, en daardoor niet per se spannend. Direct daarna sprong de gids, die natuurlijk voorop liep (ikzelf 3e man) een meter de lucht in en schreeuwde "cobra"! En, wat helemaal niet gebruikelijk is, ook niet voor deze mannen: hij had een kleine (70 cm?) cobra vlak voor z'n voeten (in slippertjes) over het pad zien kruipen. In de struiken ernaast konden wij ook nog wat zien. In elk geval zag ik duidelijk de platte en brede kop van de slang, die zo herkenbaar is. Kort geleden geprobeerd zoiets nog in klei te maken, als decoratie: maar dit was echt! Heel leuk dus!
In de laatste anderhalf uur van onze tocht (peentjes zweten, ook al is het bijtijds in de ochtend)waren we erg succesvol. We wisten dat er in de buurt moesten zijn, want we kwamen verscheidene koeieen/stieren tegen in een waterbedding die forse verwondingen in/op hun bilpartij hadden, en flink bloedden. Eentjes probeerde er te gaan liggen, waarschijnlijk raakte die al uitgeput en vreselijk ziek. Want zo gaat het als die Varaan je pakt: je krijgt een flinke knauw en ook een lange spleten tong laat zich dan zien, en voorziet z'n prooi daarmee van een levensuitzicht van maximaal 14 dagen. Doorgaans houdt de Varaan zich dan die komende periode in de nabijheid op om te kunnen bezien wanneer de "maaltijd gereed" is. Natuurlijk hoeft het niet altijd zo te gaan: meneer is stevig genoeg uitgerust om diverse andere dieren meteen te doden en op te peuzelen: herten, wilde honden, slangen en kleinere "tapa's" zal ik maar zeggen.
Alle keren dat ik ze zag waren of gingen ze in beweging dus kon ik het goed bekijken en ook foto's van meerdere poses maken; ook dichtbij. De laatste Varaan was op een meter of 3,5 afstand van mij; ik stond wel aan z'n achterkant, en hij was nog te slaperig en te lui om zich om te draaien, want anders was deze afstand wel wat klein geweest. Hoe en waar je staat wordt door de guide uitstekend in de gaten gehouden, en sommige mensen uit ons gezelschapje van 13 (nee.... niet ik) werden gecorrigeerd en moesten zich dichter bij de groep aansluiten. Ja, jangens, dit is was echt geen kattepis, of geensceneerd tafreeltje! Prima voor mijn adrenaline dus!
P.S. ik had een beschermengeltje op m'n schouder, dus ik kon mij ook wel ietsepietsie dichterbij begeven dan anderen........ dank je, moeder!
Voor de volledigheid: deze trekking hadden we op het eiland Rinca. Groepen die op Komodo Eiland deze trip doen komen wel eens andere groepen tegen en dat is ntuurlijk helemaal niet leuk. Wij hadden nu de trip voor ons zelf.
Toen we aan het einde van de dag met ons ZS Katharina ankerden in een baai vam Komodo Eiland, konden we aan het aantal andere schepen dat lag afgemeerd daar al zien dat er minstens 4 groepen rondgeleid werden (en dat deden ze dan ook nog eens op een minder geschikt tijdstip dan wij, maar toen lagen ze nog op 1 oor wellicht).
In deze baai fantastisch moie duiken gedaan!! Werkelijk prachtige koraaltuinen en heel veel vis! Niet veel grote vis, maar dat komt omdat we maar met 4 duikers zijn, de rest graag snorkelt, en we daardoor in wat ondieper water duiken (max 25 m). Niet dat je daar geen grote "jongens" kunt tegenkomen, maar minder gauw. Overigens: schilpadden, Monkfish, Octopus en Lionfish kom je eigenlijk altijd wel tegen: 't klinkt wat blase, ik weet het......

gister hier in de buurt van Senggigi (Gili Meno) m'n eerste 2 haaien tegengekomen: 1 White-tip-fin haai, en een baby ervan. De een ruim een meter lang, de baby wat kleiner, maar behoorlijk veel dunner! Prachtig!