Eerste dagen o.b. zeilschip De Vrijbuiter

Zaterdag, mijn laatste dag als solo op Grenada, uiteindelijk toch nog grotendeels in de directe omgeving van mijn kamer, plus bijbehorende strandje, pool en beachbar geweest. Ik had wel de toezegging gekregen dat ik later mocht uitchecken, maar uiteindelijk gaf dat toch gedoe en moest op het warmste deel van de dag m’n spullen inpakken en naar beneden sleuren. Ach.......het gaat zoals het gaat. Daardoor nog wat uurtjes doorgebracht in het gezelschap van de twee Trinidadianen, Robert & Joanne (laatste is n.b. HR manager bij een gezondheidsinstelling). Eind van de middag opgehaald door schipper Harry en partner Petra. Prima kennismaking in een leuk barretje dicht bij de airport: de overige opstappers vor De Vrijbuiter hadden vertraging opgelopen bij vertrek uit het ijzige Londen.....
Kennismaking die avond was prima; zoals al eerder tegen enkelen gezegd, het zijn toch ‘gelijkgestemden’ die aanmelden voor een dergelijke zeiltrip (waarbij niet gebaad wordt in weelde, maar in het zoute water van de Caribische Zee). En dat bleek: we zijn met z’n zessen: single Rob van midden 50), specialist in contractvormen in de Grond-, Weg- en Waterbouw, stel Monique (begin 40), beleidsmedewerker Toerisme gem. Rhenen, en Michiel (midden ) RABO man, plus schipper Harry (2e helft 60) en Petra (bijna 50) die nu 4 jaar samen charteren in de Caribbean; Harry daarvoor al kleine 10 jaar. Het gevoel was eigenlijk meteen ontspannen, iedereen nam met z’n eigen vorm van humor de anderen de maat. Prima basis denk ik om de komende 14 dgn samen op een 49 voets zeilschip door te brengen!
De zondag is eigenlijk een relaxte maar wel gestructureerde start van ons feestje geweest. Ja, want voor mij wordt dit ècht een feestje stel ik mij voor! Maar we zijn best uit oerig gebriefed over van alles in en op dit zeilschip. Toch echt een ander verhaal dan een Lelievlet of zelfs mijn mooie Triton.
Harry zeilt al jarenlang in de complete archipellago die het Carribisch gebied vormt. De Engelse Maagdeneilanden en de Bahama’s vindt hij het allermooiste. Maar charteren, met gasten die meevaren dus, moet je aan veel meer denken dan alleen mooi. Hier in The Grenadines, en Grenada zijn b.v. heel weinig hurricanes; wel altijd een stevig briesje. Dus met een windkracht 5 varen we qua snelheid zo’n 14 knopen. Aan de wind, en uit het oosten. Gebruik van diverse installaties aan boord, verplaatsen in de bijboot, en de indeling van het kombuis (waar kun je van alles vinden, want het is veel self service!) en zelfs de overbekende ‘man overboord procedure’: helemaal op de hoogte.Omdat we maar met 6 man in totaal zijn hebben we de ruimte. Ik krijg de volledige voorpunt als slaapplaats toebedeeld: heel comfortabel, behalve een beetje klauteren om erin te komen. Prima groot luik boven mijn hoofd, want het laatste dat ik wil is benauwdheid omdat frisse lucht ontbreekt! Ook benedendeks is door de open luiken een bijna constante luchtverplaatsing. Echt nodig want het blijft ook ‘s nachts warm: ik schat 25 graden.
Morgenochtend zes uur op, want we moeten flink wat uren zeilen naar eiland Caricou, hetgeen prima gaat voor mij. Snel met yoghurt en müsli ontbeten en om 7 uur vertrek uit de baai van Grenada! Enven een grote bocht naar de oostkant van Grenada en dan de zeilen één voor één op: van voor naar achter de kluiver, de fok, het grootzeil en aan de 2e mast de bazaan. Om 8 uur staat alles en 3 kwartier hebben we ook de motor niet echt meer nodig om op koers te blijven, we kunnen een noordelijke koers aanhouden bijna de hele dag.
Ik heb mij op alle denkbare manieren vermaaakt net als de anderen. Harry en Petra vonden ook dat ze ons een kadootje hadden kunnen geven door praktisch de hele route geen motor te hoeven bijzetten. Vaak is de wind net iets naar noord-west waardoor dan halverwege de dag gemotord moet worden. Dus ook zij waren in hun sas! Om 14.30 uur ons eerste ankerbiertje (iedere dag wanneer we het anker op onze nieuwe plek laten zakken): voor Harry, Petra en mijzelf, de rest drink praktisch geen alcohol .......
Bij een lokaal tentje aan de wal gegeten: Mama Joy had een authentieke ‘rijsttafel’ met vis, varken en kip en natuurlijk gepeperde sweet patatoe.
Onderweg hebben we onze lunch zelf gevangen: ik had de hengel-wacht (gewoon opletten dus) maar na verloop van tijd droeg ik die taak aan Michiel over. Zei er nog bij dat hij wel wat sardientjes mogen vangen, maar dat ik erop stond dat hij niet nu even die tonijn aan de haak zou gaan slaan (had ik mij nl voorgenomen!). En ja hoor, 10 minuten later bewoog de hengel fors, en als een waarachtige Old Man (die van The Sea) worstelde Harry met de vis: onze eerste tonijn!!! Snel schoongemaakt en op de BBQ!