dagje bussen
Door: Eef
Blijf op de hoogte en volg Eef & Ron
09 Augustus 2010 | Indonesië, Batavia
Gisterochtend maar eens begonnen met bezoek te brengen aan diverse lokale reisagenten. Want daar heb ik toch nog wel iets van nodig: een leuke excursie, een reeds geboekte groep waar iemand bij kan, handige tips & trucs, financiele deals (vooral waar zij elf ook van profiteren!!! win win heet dat)....etc. Nou, die kantoortjes vind je natuurlijk volop, daarover niet te klagen. Maar je moet er toch wel een paar in en weer uit (iedere keer weer in, maar vooral ook weer uit de air-co omgeving....) voor je er eentje hebt waar ook een redelijk mondje over de grens gesproken wordt. Die vond ik na nr 3. Veel ideeen uitgewisseld, mogelijkheden besproken, en Jhonnie kon aan de slag. Mogelijk vandaag al de bush in, zei hij, maar moest nog even een confirmation...... Vanmorgen begrepen dat dat even niet lukt. Ach...
Daarvandaan komende, je ochtend is dan al weer grotendeels op (maar was ook laat begonnen omdat ik heel lekker geslapen had), dus op zoek naar een toko'tje waar je lekker kon zitten, en ik wist dat er iets terug, weer naar het water en dan rechtsaf (volgen jullie me?) daar zou een strandje moeten zijn ook nog. Om mij niet weer helemaal in hert zweet te hoeven werken met een kwartiertje lopen, nam ik de lokale mini-bus, die hier voor het gemak taxi wordt genoemd, maar maar 3 dubbeltjes kost binnen het hele centrum. Ik nam 'm in feite wel de verkeerde kant op (heeeel drukke straat; mag je nergens oversteken) maar die chauffeur weet vast wel hoe je weer snel bij het strand (hij zei: big beach, en ik yes yes) zou komen; tenslotte hingen zijn verdiensten er niet mee samen. Ondertussen nog een heerschap ingestapt die zich er ook tegenaan ging bemoeien. En toen ik een poosje merkte dat we qua richting maar steeds niet naar de zeekant gingen, volgde ik spoorslags het (tamelijk dwingende) advies van het heerschap op om hem te volgen naar een andere bus, dan ging je rechtstreeks naa de big beach. Een grote bus, en heerlijk open ramen zodat het luchtig leek, dus heel aantrekkelijk. Het kaartje dat ik moest kopen kostte dan wel weer 15 keer zoveel.... OK, lekker rijden, en gewoon maar even afwachten.
Om een lang verhaal (heb ik gister tenslotte al gedaan) wat korter te maken: ik bleek te zitten in een soort "interliner" naar Samarinda! De bus had qua richting wel de voor mij 'goede' te pakken, maar zat inmiddels al veel meer in-land, en had de hoofdroute (niet door mij herkend als zodanig.... ligt aan mij) te pakken naar de volgende stad. Uitstappen was nauwelijks mogelijk, had ook weinig zin, want aan de overkant van de weg kon je wel de volgende bus wachten, maar dat was dezelfde als waar ik inzat. Het was een route van 3 uur herinnerde ik mij uit de Lonely Planet gids, en aangezien het al aardig naar einde middag liep (time flies, when you're having fun) moest ik er ook rekening mee houden dat er wel niet zo heel veel bussen meer op en neer zouden gaan. Toen maar besloten erin te blijven zitten en vooral te gaan genieten van alles dat mij in en buiten de bus aan interessants werd geboden. Want dat was er de afgelopen anderhalf uur wat bij ingeschoten want ik was aardig aan het piekeren geslagen. Moest mijn eigen mind opmaken want geen enkel heerschap kon je dus vertrouwen (behalve natuurlijk je vader en je broertje!).
He, he, om iets na zes uur im Samarinda aangekomen, best leuke trip ook eigenlijk, maar dan toch maar eens gaan zoeken na info over de retourtijdstippen. Dat bleek half zeven te zijn, en toen ik dat wist, was het ook precies tijd om in die laatste bus weer terug te stappen, want die missen was wel een echte giller geowrden (alhoewel ik het plan B al wel in mijn hoofd had hoor). OK, route terug in het donker. Met uitzondering dan van de duizenden lichten en lichtjes van dito brommertjes die ons tegemoet kwamen of inhaalden (eigenlijk onvoorstelbaar want de bus had er ook flink de sokken in). Zo'n busreis is niet echt een pretje, zat ook belabberd, en kwart over negen stapte ik uit in de busterminal. Toen maar een 'echte' taxi naar het hotel genomen, die mij 4 euro kostte, maar ik had even genoeg van groepsvervoer.
Terugkijkend: een onverwachte wending aan de dag levert me toch weer een leuke busexcursie in de omgeving op!
Eef
Daarvandaan komende, je ochtend is dan al weer grotendeels op (maar was ook laat begonnen omdat ik heel lekker geslapen had), dus op zoek naar een toko'tje waar je lekker kon zitten, en ik wist dat er iets terug, weer naar het water en dan rechtsaf (volgen jullie me?) daar zou een strandje moeten zijn ook nog. Om mij niet weer helemaal in hert zweet te hoeven werken met een kwartiertje lopen, nam ik de lokale mini-bus, die hier voor het gemak taxi wordt genoemd, maar maar 3 dubbeltjes kost binnen het hele centrum. Ik nam 'm in feite wel de verkeerde kant op (heeeel drukke straat; mag je nergens oversteken) maar die chauffeur weet vast wel hoe je weer snel bij het strand (hij zei: big beach, en ik yes yes) zou komen; tenslotte hingen zijn verdiensten er niet mee samen. Ondertussen nog een heerschap ingestapt die zich er ook tegenaan ging bemoeien. En toen ik een poosje merkte dat we qua richting maar steeds niet naar de zeekant gingen, volgde ik spoorslags het (tamelijk dwingende) advies van het heerschap op om hem te volgen naar een andere bus, dan ging je rechtstreeks naa de big beach. Een grote bus, en heerlijk open ramen zodat het luchtig leek, dus heel aantrekkelijk. Het kaartje dat ik moest kopen kostte dan wel weer 15 keer zoveel.... OK, lekker rijden, en gewoon maar even afwachten.
Om een lang verhaal (heb ik gister tenslotte al gedaan) wat korter te maken: ik bleek te zitten in een soort "interliner" naar Samarinda! De bus had qua richting wel de voor mij 'goede' te pakken, maar zat inmiddels al veel meer in-land, en had de hoofdroute (niet door mij herkend als zodanig.... ligt aan mij) te pakken naar de volgende stad. Uitstappen was nauwelijks mogelijk, had ook weinig zin, want aan de overkant van de weg kon je wel de volgende bus wachten, maar dat was dezelfde als waar ik inzat. Het was een route van 3 uur herinnerde ik mij uit de Lonely Planet gids, en aangezien het al aardig naar einde middag liep (time flies, when you're having fun) moest ik er ook rekening mee houden dat er wel niet zo heel veel bussen meer op en neer zouden gaan. Toen maar besloten erin te blijven zitten en vooral te gaan genieten van alles dat mij in en buiten de bus aan interessants werd geboden. Want dat was er de afgelopen anderhalf uur wat bij ingeschoten want ik was aardig aan het piekeren geslagen. Moest mijn eigen mind opmaken want geen enkel heerschap kon je dus vertrouwen (behalve natuurlijk je vader en je broertje!).
He, he, om iets na zes uur im Samarinda aangekomen, best leuke trip ook eigenlijk, maar dan toch maar eens gaan zoeken na info over de retourtijdstippen. Dat bleek half zeven te zijn, en toen ik dat wist, was het ook precies tijd om in die laatste bus weer terug te stappen, want die missen was wel een echte giller geowrden (alhoewel ik het plan B al wel in mijn hoofd had hoor). OK, route terug in het donker. Met uitzondering dan van de duizenden lichten en lichtjes van dito brommertjes die ons tegemoet kwamen of inhaalden (eigenlijk onvoorstelbaar want de bus had er ook flink de sokken in). Zo'n busreis is niet echt een pretje, zat ook belabberd, en kwart over negen stapte ik uit in de busterminal. Toen maar een 'echte' taxi naar het hotel genomen, die mij 4 euro kostte, maar ik had even genoeg van groepsvervoer.
Terugkijkend: een onverwachte wending aan de dag levert me toch weer een leuke busexcursie in de omgeving op!
Eef
-
09 Augustus 2010 - 06:43
Ansje:
Jeetje Eef, wat een toestand en dat je dat zomaar doet, ik was denk ik eerst in een hoekje gaan zitten huilen en was dan te voet, weet ik veel hoelang dat lopen is, teruggegaan, petje af.
verheug me op je volgende avontuur.
X
Ansje -
09 Augustus 2010 - 15:24
Sjonnie:
Dit kan volgens mij alleen jou maar overkomen.
Was dit het eerste halve kleine slootje?
let goed op jezelf hoor.
Liefs. -
10 Augustus 2010 - 14:43
Gerry:
Dat is gelijk een goede en waardige start. Je zorgt er wel voor dat wij je wel willen blijven volgen met zulke spannende verhalen. Ga lekker genieten en laat je verrassen door wat er op je pad komt. Op mijn pad is een tripje naar Frankrijk gekomen. Ga morgen voor 6 dagen met Lidy en Gerard mee naar hun tweede huis. Lieve groet! -
10 Augustus 2010 - 19:43
Karin:
Jeetje avontuurlijk hoor Eef! Nou morgen de andere kant op in 'n tuktuk, ehhh begrijp ik het nog wel? Bigg Beach dat moet toch te vinden zijn?! Veel plezier en niet luisteren naar die verkeerde mannen hoor.
Liefs Karin -
11 Augustus 2010 - 08:19
Georgette:
We laten je wel gaan, zo alleen op stap, maar eigenlijk is het toch wel heel link! Maar goed een dagje bussen is weere eens wat anders moet je maar denken. Geniet van je avonturen en zorg goed voor jezelf.
liefs Georgette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
